Pomysł był faktycznie pierwszej klasy, ale niestety potencjał nie został wykorzystany. Cóż, muszę się zgodzić z większością recenzji, że Levinsonowi wyszło takie "niewiadomoco". Trochę komedii, trochę dramatu, szczypta satyry. Może i nie byłoby to takie złe, gdyby nie to uczucie niedosytu. W tym filmie chciałem zobaczyć jaknajwięcej szalonych wypowiedzi Williamsa, a tymczasem kazano mi śledzićgłównie jego rozterki sercowe. Szkoda, bo teksty Robina były obłędne. Williams jak zawsze spisał się na medal, ale ogólnie nie do końca wykorzystano jego potencjał. Podobnie z resztą obsady. Zarówno Walken jak i Goldblum (ten drugi szczególnie) nie mają szans rozwinięcia skrzydeł i głównie snująsię po ekranie wybekując z musu swoje kwestie. Za to Laura Linney...Boże ratuj! Mało powiedzieć, że mnie jej gra denderwowała. To było frustrujące! Miałem ochotę gryźć telewizor, rozwalić go młotkeim, a wkońcu pojechać do Hollywood i spalić wszystkie kopie filmu. Dawno tak denerwującej roli nie widziałem.
Historyjka przewidywalna i mało angażująca prowadzi nas do finału "God bless the America". Takie filmy ogląda się nieźle, ale tylko jeden raz. Myślę, że za każdym kolejnym "Człowiek roku" tylko by mnie nudził. Na plus jeszcze świetne zdjęcia Popa i niezła muzyka.
7/10